Μουσική Μαρκόπουλου από τον "Θεσσαλικό Κύκλο",
Στίχοι: Δικοί μου βέβαια! ...Κατά κακή απομίμηση
των εξαιρετικών -βρείτε τον δίσκο!- του Κώστα Βίρβου.
πως τώρα οι αγγλογάλλοι μας
είν', ως ηγέτες, πτώμα...
Κι εκείνους που μυκτήριζε
και κακοχαρακτήριζε
τώρα τούς λέει «ηγέτες»...
Τον Πάγκαλο, τον Πάγκαλο,
αυτόν τον σαρδανάπαλο,
τί τόν κρατάς, Γιώργο μ' ακόμα;
Πού 'λεγε πως ο γίγαντας
ο Κώλ ο μεγατεύτονας
μυαλό μωρού πως έχει...
Και ύστερα τά μάζεψε,
εφαίνονταν πως χάζεψε,
μα πάντα έτσι ήταν...
Τον Πάγκαλο, τον Πάγκαλο,
αυτόν τον σαρδανάπαλο,
τί τόν κρατάς, Γιώργο μ' ακόμα;
1 σχόλιο:
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ
ΑΠΡΕΠΕΙΑΣ
Ξέρουμε ότι στιχουργείς... αυτό όμως που έκανες ήταν προσβολή της «δημοσίας αιδούς»!
Να βάζεις στη θέση του δάσκαλου τον ...Πάγκαλο!
Αποκαθιστώ τους στίχους:
Το δάσκαλο, το δάσκαλο,
αυτόν τον σαρδανάπαλο,
να μού τόν φέρετε στο στρώμα!(*)
Που λέει στους μισιακάρηδες,(**)
που λέει στους καματιάρηδες,
ότι δικό τους είν' το χώμα!
- - - - -
Για τους νεώτερους που μπορεί να μην έχουν ακουστά την τότε "ορολογία":
(*) Η έκφραση σημαίνει να τόν δείρουν τόσο πολύ που να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του.
(**) Καλλιεργούσαν τα χωράφια {που ανήκαν όλα στούς τσιφλικάδες} παίρνοντας ως αμοιβή την μισή παραγωγή.
Δημοσίευση σχολίου