«Πάμε κυράδες, σαν τις παλιές φιλενάδες, κύμα τό κύμα...»

Η κακόφωνη συνάδελφος της ορχήστρας με παρακάλεσε να δημοσιεύσω το παρακάτω ποίημά της γιατί βαριέται να κάνει δικό της «μπλογκ», είπε.

Μπάμ! ηκούσθη στον αγέρα
κι ο σανίδας πήγε πέρα,
μ' όλο του το άγιο τσούρμο
-μην τον έχεις για πανούργο-
της αργής δικαιοσύνης,
τύφλα νά 'χει ο Αισχίνης,
στο νερό για να σερφάρει,
τους γραικούς να κογιονάρει.

Δυό μηνάκια παραπίσω
-πές μου πού να πάω να φτύσω-
πήγαν οι αποκαλύψεις,
Πρόσεξ' όμως να μην σκύψεις,
το σαπούνι για να πάρεις!
Ίσως και τη σκαπουλάρεις,
γιατί έρχοντ' από πίσω,
οι εφέτες με τον Κροίσο.

Τα μπανάκια σαν τελειώσουν,
έτσι λίγο και ξεδώσουν,
άνθρωποι είναι κι αυτοί,
κάτι σαν «κοινοί θνητοί»,
και καλά σαν ξαλεγράρουν
φόρα μπόλικη θα πάρουν,
τα νερά για να θολώσουν,
μήπως και τους αθωώσουν.

Μην σάς τρώει η αγωνία,
ότι δρούν με μαεστρία,
τά 'χει όλα μυριστεί,
μέχρι κι η "ΚΑΘΗΜΕΡΝΗ"...
Κι ο κοσμάκης ολοένα
ξαναζεί το εικοσιένα,
τα ματσούκια του ξεθάβει...
«Πού πονάς και πού σέ σφάζει;;;»
------------
Σ.τ.Π.
Μην κωλώνετε στο άτεχνον του ποιήματος, τό 'γραψα στο πόδι. Σε δυό μήνες θα τό έχω χτενίσει και τελειοποιήσει.
Σεμνώς και ταπεινώς υμετέρα
Η Τσαμπούνα