Παραμύθι(*) με όνομα!

♬
Ήταν που λέτε μιά φοράαααα,
οπού 'χαμ' έναν σαμαράαααα
καλό κουμά-αά-αά-αά-αά-σι...

Απ' το να φέρνεται "σπαθί"
κάλλιο είχε να μασσούν δικοί,
οι μεσσηνά-αά-αά-αά-αά-ρχοι.

Κι έτσι μάς βρήκ' η συμφορά,
της τρόϊκας η αποφορά
και το φαρμά-αά-αά-αά-αά-κι...

Κλέβει τους νιούς η ξενητειά,
η φτώχεια δεν βαστιέται πιά,
κι αυτοί ραχά-αά-αά-αά-αά-τι...

Πού πήγανε τόσα λεφτά,
δικά μας είτε δανεικά,
τόσο καϊμά-αά-αά-αά-αά-κι;;;

Λαμόγια τα εφάγανε,
νταβάδες τα κατάπιανε,
μέχρι ρανί-ιί-ιί-ιί-ιί-δας...

Πού νά 'ναι η λίστα της Λαγκάρδ
που ρήμαξε το έρμο τσάρδ'
πασοκοφρό-οό-οό-οό-οό-νων;;;

Ο παπακώστ την έκρυψε,
κι ο μπενιτζέλ την έθαψε,
πού νά ΄ναι τώ-ωώ-ωώ-ωώ-ωώ-ρα;;;

Ο σαμαράς ο κραταιός,
άμα μπορείς κάνε κι αλλοιώς,
τους προστατέ-εέ-εέ-εέ-εέ-εύει...

Ήταν που λέτε μιά φορά,

που ζούσανε αυτοί καλά

κι εμείς φαρμά-αά-αά-αά-αά-κι....

♬

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

(*) πολιτικώς ορθόν είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ-ΑΣΜΑ, αλλά είπα να κρατήσω -σχεδόν...- τον αρχικό τίτλο του παραμυθιού της γιαγιάς του πρωθυπουργού...